A day in kindergarten and a leisurely return through the park 🌿❄️
Today is another intense day at the kindergarten – as always, full of smiles, surprises and children's energy, which sometimes I have the impression that it would be enough to power the whole city. Mornings at my place are always a bit of chaos – a quick coffee (which rarely has time to cool down to drink), taking care of everything at the last minute and running to work. But despite this rush, when I cross the threshold of the kindergarten and see children's smiles – I know that it is worth it.
Morning in kindergarten – emotions from the very beginning
Children in kindergarten start the day in different moods – some enter with a wide smile and immediately fall into the whirlwind of fun, others need more time to wake up, and others come sad because "mom had to go to work". With the latter, you always need special delicacy – sometimes a hug is enough, sometimes a conversation, sometimes an offer to play together.
Today one of the little ones had an extremely difficult morning. He was standing in the doorway, clutching his mother's hand, and he had tears in his eyes. I knew that this moment was extremely difficult for him, but I also knew that in 10 minutes he would be laughing and running around the room. I took his hand, sat him on the carpet and we started talking about what games await him today. After a while, a few children came to him and began to exchange ideas – and suddenly the sadness disappeared and little hands began to arrange blocks.
Children's questions – a world full of curiosity
In kindergarten, you can always count on the most surprising questions. This morning one of the boys came up to me and asked me in all seriousness:
"Madame, why isn't the snow warm when the sun is shining on it?"
And so began the whole discussion about snow, ice, cold and whether penguins freeze. Children have something amazing about them – they can look at the world in a way that adults have long since missed. I love that their questions have no limits, that they can come up with things that I have never thought about.
Morning games – pure energy
After the morning conversation, it was time for physical games. My four-year-olds are like little tornadoes – they have endless amounts of energy. Today we played "Enchanted Forest", where children had to cross "bridges", "jump through puddles" and "hide from wild animals". In practice, it looked like this: everyone was running, jumping, making animal sounds and laughing out loud. I tried to control it all, but the truth is that at some point I just get carried away by the fun.
In such moments, I remind myself how much children enjoy the simplest things. For them, you don't need expensive toys or great attractions – all you need is imagination and fun.
Children's dramas – or who took the block first
Of course, in kindergarten, apart from joy, there are also great dramas – and today the biggest one concerned... a red brick. For an adult – an ordinary block, for a four-year-old – the most important thing in the world. One boy was crying because someone else had taken it, another explained that "he had it first", and the third one was looking at everything, holding the block like the greatest treasure.
Such situations teach children (and me) patience. We talk, explain, look for a solution – and when we finally come to an agreement and the children start playing together, I have the impression that I have won some great battle.
Lunch in kindergarten – the art of survival
After all these emotions, it was time for dinner. In kindergarten, lunches are always an event – not only because children eat, but also because their approach to food can be very original. Today for dinner it was tomato soup, and that always means two extreme reactions: "Mmmm, delicious!" and "But my mom makes a different one."
In the end, after a series of negotiations and talks about how fun it is to eat tomato soup, most of the children ate it. Some ate quickly, others analyzed each spoonful for 10 minutes, and still others claimed that it "needs to cool down" and forgot about it completely.
Return through the park – a moment of breath after a long day
After work, instead of going straight home, I decided to walk through the park. I love these walks – it's the moment when I can slow down for a moment, catch my breath after a day full of noise and childlike energy.
The snow creaked under the shoes, and the light of the lantern created an amazing atmosphere. The park was almost empty – only a few people who, like me, decided to enjoy the winter evening.
I passed an elderly gentleman who fed the birds, and I thought that he probably does it every day. I walked past a couple who were walking slowly, holding hands – it was obvious that they were enjoying each other's presence.
In such moments, I realize how much I need these quiet moments – after a whole day among people, laughter, conversations and emotions. It's time just for me, time to catch my breath.
There are a lot of steps on the counter today, but most importantly – a lot of good thoughts and satisfaction after a day well spent. Tomorrow I'll have a preschool madness again, but now – a well-deserved rest.
PL:
Dzień w przedszkolu i spokojny powrót przez park 🌿❄️
Dziś kolejny intensywny dzień w przedszkolu – jak zawsze pełen uśmiechów, niespodzianek i dziecięcej energii, której czasem mam wrażenie, że wystarczyłoby do zasilenia całego miasta. Poranki u mnie to zawsze lekki chaos – szybka kawa (która rzadko kiedy zdąży wystygnąć do picia), ogarnięcie wszystkiego na ostatnią chwilę i bieg do pracy. Ale mimo tego pośpiechu, kiedy przekraczam próg przedszkola i widzę dziecięce uśmiechy – wiem, że warto.
Poranek w przedszkolu – emocje od samego początku
Dzieci w przedszkolu zaczynają dzień w różnym nastroju – jedne wchodzą z szerokim uśmiechem i od razu wpadają w wir zabawy, inne potrzebują więcej czasu na rozbudzenie, a jeszcze inne przychodzą smutne, bo „mama musiała iść do pracy”. Z tymi ostatnimi zawsze trzeba szczególnej delikatności – czasem wystarczy przytulenie, czasem rozmowa, czasem propozycja wspólnej zabawy.
Dziś jeden z maluchów miał wyjątkowo trudny poranek. Stał w drzwiach, trzymając kurczowo rękę mamy, a w oczach miał łzy. Wiedziałam, że ten moment dla niego jest ogromnie trudny, ale wiedziałam też, że za 10 minut będzie się śmiał i biegał po sali. Wzięłam go za rękę, posadziłam na dywanie i zaczęliśmy rozmawiać o tym, jakie zabawy czekają go dzisiaj. Po chwili przyszło do niego kilkoro dzieci i zaczęli wymieniać się pomysłami – i nagle smutek zniknął, a małe rączki zaczęły układać klocki.
Dziecięce pytania – świat pełen ciekawości
W przedszkolu zawsze można liczyć na najbardziej zaskakujące pytania. Dziś rano jeden z chłopców podszedł do mnie i zapytał z pełną powagą:
— Pani, czemu śnieg nie jest ciepły, skoro słońce na niego świeci?
I tak zaczęła się cała dyskusja o śniegu, lodzie, zimnie i tym, czy pingwiny marzną. Dzieci mają w sobie coś niesamowitego – potrafią patrzeć na świat w taki sposób, który dorosłym już dawno umknął. Uwielbiam to, że ich pytania nie mają granic, że potrafią wymyślić rzeczy, nad którymi nigdy się nie zastanawiałam.
Poranne zabawy – energia w czystej postaci
Po porannej rozmowie przyszła pora na zabawy ruchowe. Moje czterolatki są jak małe tornada – energii mają nieskończone pokłady. Dziś bawiliśmy się w „Zaczarowany las”, gdzie dzieci musiały przechodzić przez „mosty”, „skakać przez kałuże” i „chować się przed dzikimi zwierzętami”. W praktyce wyglądało to tak, że wszyscy biegali, skakali, wydawali dźwięki zwierząt i śmiali się w głos. Ja próbowałam nad tym wszystkim panować, ale prawda jest taka, że w pewnym momencie po prostu daję się ponieść zabawie.
W takich chwilach przypominam sobie, jak bardzo dzieci czerpią radość z najprostszych rzeczy. Dla nich nie potrzeba drogich zabawek ani wielkich atrakcji – wystarczy wyobraźnia i dobra zabawa.
Dziecięce dramaty – czyli kto pierwszy wziął klocek
Oczywiście w przedszkolu oprócz radości są też wielkie dramaty – a dzisiaj największy dotyczył... czerwonego klocka. Dla dorosłego – zwykły klocek, dla czterolatka – najważniejsza rzecz na świecie. Jeden chłopiec płakał, bo ktoś inny go wziął, drugi tłumaczył, że „on miał go pierwszy”, a trzeci przyglądał się wszystkiemu, trzymając klocek jak największy skarb.
Takie sytuacje uczą dzieci (i mnie) cierpliwości. Rozmawiamy, tłumaczymy, szukamy rozwiązania – i kiedy w końcu dochodzimy do porozumienia i dzieci zaczynają się bawić razem, mam wrażenie, że wygrałam jakąś wielką bitwę.
Obiad w przedszkolu – sztuka przetrwania
Po tych wszystkich emocjach przyszła pora na obiad. W przedszkolu obiady to zawsze wydarzenie – nie tylko dlatego, że dzieci jedzą, ale też dlatego, że ich podejście do jedzenia bywa bardzo oryginalne. Dzisiaj na obiad była pomidorowa, a to zawsze oznacza dwie skrajne reakcje: „Mmmm, pyszna!” i „Ale moja mama robi inną”.
Ostatecznie, po serii negocjacji i rozmów o tym, jak fajnie jest jeść pomidorową, większość dzieci jednak ją zjadła. Niektórzy jedli szybko, inni przez 10 minut analizowali każdą łyżkę, a jeszcze inni twierdzili, że „musi ostygnąć” i zapomnieli o niej całkowicie.
Powrót przez park – chwila oddechu po całym dniu
Po pracy, zamiast wracać prosto do domu, postanowiłam przejść się przez park. Uwielbiam te spacery – to moment, w którym mogę na chwilę zwolnić, złapać oddech po dniu pełnym hałasu i dziecięcej energii.
Śnieg skrzypiał pod butami, a światło latarni tworzyło niesamowity klimat. Park był prawie pusty – tylko kilka osób, które tak jak ja postanowiły nacieszyć się zimowym wieczorem.
Minęłam starszego pana, który karmił ptaki, i pomyślałam, że robi to pewnie codziennie. Przeszłam obok pary, która spacerowała powoli, trzymając się za ręce – widać było, że cieszą się swoją obecnością.
W takich chwilach uświadamiam sobie, jak bardzo potrzebuję tych spokojnych momentów – po całym dniu wśród ludzi, śmiechów, rozmów i emocji. To czas tylko dla mnie, czas na złapanie oddechu.
Na liczniku dziś sporo kroków, ale co najważniejsze – mnóstwo dobrych myśli i satysfakcja po dobrze spędzonym dniu. Jutro znów czeka mnie przedszkolne szaleństwo, ale teraz – zasłużony odpoczynek.
<br/> _This report was published via Actifit app ([Android](https://bit.ly/actifit-app) | [iOS](https://bit.ly/actifit-ios)). Check out the original version [here on actifit.io](https://actifit.io/@patif2025/actifit-patif2025-20250131t152933436z)_ <br/> <br><img src="https://cdn.steemitimages.com/DQmXv9QWiAYiLCSr3sKxVzUJVrgin3ZZWM2CExEo3fd5GUS/sep3.png"><br><table> <tr> <img src="https://actifit.s3.us-east-1.amazonaws.com/ACTIVITYDATE.png"> </tr> <tr> <div class="text-center"><b>30/01/2025</b></div> </tr></table><table> <tr> <img src="https://cdn.steemitimages.com/DQmRgAoqi4vUVymaro8hXdRraNX6LHkXhMRBZxEo5vVWXDN/ACTIVITYCOUNT.png"> </tr> <tr> <div class="text-center"><b>23474</b></div> </tr></table><table> <tr> <img src="https://cdn.steemitimages.com/DQmZ6ZT8VaEpaDzB16qZzK8omffbWUpEpe4BkJkMXmN3xrF/ACTIVITYTYPE.png"> </tr> <tr> <div class="text-center"><pre><b>Aerobics</b></div></pre></div> </tr></table><div class="text-center"><img src="https://cdn.steemitimages.com/DQmeBn1PLf6a3QaXjM23EbQcaKtfDckgtGPHE4DApoUeBEJ/A-1.png"><a href="https://bit.ly/actifit-app"><img src="https://cdn.steemitimages.com/DQmQqfpSmcQtfrHAtzfBtVccXwUL9vKNgZJ2j93m8WNjizw/l5.png"></a><a href="https://bit.ly/actifit-ios"><img src="https://cdn.steemitimages.com/DQmbWy8KzKT1UvCvznUTaFPw6wBUcyLtBT5XL9wdbB7Hfmn/l6.png"></a></div>
