A Dress, Sunshine, and 26 Thousand Steps Later… I Crashed Like a Bug!
Yesterday—March 27th—came wrapped in full spring glory. Since the kids had the day off and I didn’t start work until 8:30, I decided to leave the house early and enjoy the morning. Instead of rushing out at the last minute, I left as if I were starting at 8:00—a little gift to myself. The weather was absolutely beautiful—sunshine from the get-go, light air, and me in a dress, ready to soak up some vitamin D.
On the way, I stopped at the store to grab something for breakfast. And then? Full-on intensity. Right after arrival, we headed out to the garden with the little ones and set up a picnic for second breakfast. The kids were thrilled—and so were we. One of those magical moments when time slows down, and the sight of happy little ones eating yogurt under the open sky feels like therapy for the soul.
The sun stayed with us all day, warming the ground and our hearts. Later came sensory activities—and oh boy, it was a whirlwind. Emotions, textures, scents, colors, touch—an entire palette of sensory joy and laughter.
By 10:00 AM, my watch already showed over 10,000 steps. Not bad, right? As the day went on, I felt the fatigue kick in, so I made the wise decision to skip my evening group workout and head to bed early instead. Sometimes, rest is the real win.
On the way home, I ran into my husband, who came out to meet me. We rested for a bit at home, then headed out together for a walk and some shopping—our little duo-style reset. My phone? It spent most of the day out of reach, since dresses don’t come with great storage and I didn’t feel like carrying it around. My watch recorded 26,352 steps, while the Actifit app only logged 19,117—a pretty big difference. But really, who cares? What matters is that the movement happened, not just that it got counted.
By evening, I crashed—tired but happy. So glad I listened to my body and skipped the workout. With such an intense week behind me, it was definitely the right call.
Sukienka, słońce i 26 tysięcy kroków później… padłam jak mucha!
Wczorajszy dzień – czyli 27. w kalendarzu i pełnia wiosennej pogody. Skoro dzieci miały wolne, a ja zaczynałam pracę dopiero o 8:30, postanowiłam wyjść wcześniej i nacieszyć się porankiem. Zamiast spieszyć się na ostatnią chwilę, wyszłam z domu tak, jakbym zaczynała o 8:00 – taki mały prezent dla samej siebie. Pogoda była cudowna – słońce od rana, powietrze lekkie, a ja w sukience, gotowa złapać trochę witaminy D.
Po drodze zahaczyłam o sklep – trzeba było kupić coś na śniadanie. A potem? Intensywność level hard. Już z samego rana z maluszkami wyszłyśmy do ogrodu i urządziłyśmy piknik na drugie śniadanie. Dzieci były zachwycone, a my – tak samo. To był ten moment, kiedy wszystko zwalnia, a radość dzieci zajadających jogurciki pod chmurką ma moc terapeutyczną.
Słońce towarzyszyło nam przez cały dzień – przyjemnie ogrzewało ziemię i nasze serca. Potem przyszedł czas na zajęcia sensoryczne – działo się naprawdę sporo. Emocje, struktury, zapachy, kolory, dotyk – cały wachlarz bodźców i uśmiechów.
Już o 10:00 zegarek pokazywał ponad 10 tysięcy kroków. Nieźle, co? Z każdą godziną czułam coraz większe zmęczenie, więc postanowiłam odpuścić wieczorny trening grupowy i po prostu pójść wcześniej spać – mądra decyzja, prawda?
Wracając do domu, spotkałam mojego męża, który wyszedł mi naprzeciw. Odpoczęliśmy chwilę w domu, a potem wspólnie wybraliśmy się na spacer i zakupy – taki duetowy reset. Telefon? Cóż, często był poza moim zasięgiem, bo miałam sukienkę i nie chciało mi się go nosić w ręce. Zegarek wskazał 26 352 kroki, natomiast aplikacja Actifit zliczyła tylko 19 117 – różnica spora, ale nie to się liczy. Liczy się fakt, że ten ruch naprawdę miał miejsce.
Wieczorem padłam jak mucha – zmęczona, ale szczęśliwa. I z ulgą, że tym razem posłuchałam siebie, a nie presji, by koniecznie zrobić trening. Po tak intensywnym tygodniu to była najlepsza możliwa decyzja.
This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io
